1. O produkcji probówek do pobierania próbek wirusów
Probówki do pobierania próbek wirusów należą do wyrobów wyrobów medycznych. Większość krajowych producentów jest zarejestrowana jako produkty pierwszej klasy, a nieliczne firmy są zarejestrowane jako produkty drugiej kategorii. Ostatnio, aby sprostać awaryjnym potrzebom Wuhan i innych miejsc, wiele firm skorzystało z „kanału awaryjnego” „Ubiegaj się o zezwolenie na rejestrację pierwszej klasy. Probówka do pobierania próbek wirusa składa się z wymazówki, roztworu do konserwacji wirusów i opakowania zewnętrznego. Ponieważ nie ma jednolitej normy krajowej ani normy branżowej, produkty różnych producentów znacznie się różnią.
1. Wymazówka: Wymazówka bezpośrednio styka się z miejscem pobierania próbek, a materiał głowicy próbkującej jest ściśle powiązany z późniejszym wykryciem. Głowica wymazówki powinna być wykonana z włókna syntetycznego poliestru (PE) lub sztucznego jedwabiu (włókna sztucznego). Nie można używać gąbki alginianowej wapnia ani patyczków drewnianych (w tym patyczków bambusowych), a główka wacika nie może być wykonana z bawełny. Ponieważ włókno bawełniane charakteryzuje się silną adsorpcją białka, nie jest łatwo wyeluować je do roztworu do przechowywania; a w przypadku złamania drewnianego lub bambusowego patyczka zawierającego alginian wapnia i elementy drewniane, zanurzenie w roztworze do przechowywania również zaabsorbuje białko, a nawet może zahamować późniejszą reakcję PCR. Jako materiał główki wymazówki zaleca się stosowanie włókien syntetycznych, takich jak włókno PE, włókno poliestrowe i włókno polipropylenowe. Nie zaleca się stosowania włókien naturalnych, takich jak bawełna. Włókna nylonowe również nie są zalecane, ponieważ włókna nylonowe (podobnie jak główki szczoteczek do zębów) pochłaniają wodę. Słaba, skutkująca niewystarczającą objętością próbkowania, wpływającą na współczynnik wykrywalności. Do pobierania wymazów nie wolno stosować gąbki alginianowej wapnia! Uchwyt wymazówki występuje w dwóch rodzajach: łamany i wbudowany. Po pobraniu odłamanego wymazu umieszcza się go w probówce przechowującej, a zatyczkę probówki rozbija się po odłamaniu z miejsca w pobliżu głowicy próbkującej; wbudowany wacik bezpośrednio po pobraniu umieszcza wymazówkę w probówce do przechowywania, a osłona rurki do przechowywania jest wbudowana. Wyrównaj mały otwór z górną częścią uchwytu i dokręć pokrywę probówki. Porównując obie metody, ta druga jest stosunkowo bezpieczna. Użycie pękniętego wacika w połączeniu z rurką do przechowywania o mniejszym rozmiarze może spowodować rozpryskiwanie się cieczy w probówce, dlatego należy zwrócić szczególną uwagę na ryzyko zanieczyszczenia spowodowanego niewłaściwym użyciem produktu. Jako materiał uchwytu wacika zaleca się stosowanie pustej w środku wytłaczanej tuby z polistyrenu (PS) lub polipropylenowej (PP) bigującej rurki iniekcyjnej. Bez względu na zastosowany materiał, nie można dodawać dodatków alginianu wapnia; drewniane patyczki lub kije bambusowe. Krótko mówiąc, wymazówka powinna zapewniać wielkość próbki i wielkość uwolnienia, a wybrane materiały nie mogą zawierać substancji wpływających na późniejsze badania.
2. Roztwory do konserwacji wirusów: Na rynku powszechnie stosowane są dwa rodzaje roztworów do konserwacji wirusów, jeden to roztwór do konserwacji wirusa zmodyfikowany w oparciu o podłoże transportowe, a drugi to zmodyfikowany roztwór lizatu ekstrakcji kwasu nukleinowego.
Głównym składnikiem tego pierwszego jest podstawowa pożywka Eagle's (MEM) lub zbilansowana sól Hanka, do której dodaje się sole, aminokwasy, witaminy, glukozę i białko niezbędne do przeżycia wirusa. W tym roztworze do przechowywania jako wskaźnik i roztwór wykorzystuje się sól sodową czerwieni fenolowej. Gdy wartość pH wynosi 6,6-8,0, roztwór jest różowy. Do roztworu konserwującego dodaje się niezbędną glukozę, L-glutaminę i białko. Białko dostarczane jest w postaci płodowej surowicy bydlęcej lub albuminy surowicy bydlęcej, które mogą stabilizować otoczkę białkową wirusa. Ponieważ roztwór konserwujący jest bogaty w składniki odżywcze, sprzyja przetrwaniu wirusa, ale także jest korzystny dla wzrostu bakterii. Jeśli roztwór konserwujący jest zanieczyszczony bakteriami, będą się one rozmnażać w dużych ilościach. Dwutlenek węgla zawarty w jego metabolitach spowoduje spadek pH roztworu konserwującego z różowego na żółty. Dlatego większość producentów dodała do swoich preparatów składniki antybakteryjne. Zalecane środki przeciwbakteryjne to penicylina, streptomycyna, gentamycyna i polimyksyna B. Nie zaleca się azydku sodu i 2-metylu. Inhibitory, takie jak 4-metylo-4-izotiazolin-3-on (MCI) i 5-chloro-2-metylo-4 -izotiazolin-3-on (CMCI), ponieważ te składniki mają wpływ na reakcję PCR. Ponieważ próbka dostarczana przez ten roztwór konserwujący jest zasadniczo żywym wirusem, można w największym stopniu zachować oryginalność próbki i można ją wykorzystać nie tylko do ekstrakcji i wykrywania kwasów nukleinowych wirusa, ale także do hodowli i izolacja wirusów. Należy jednak zauważyć, że w przypadku stosowania do wykrywania ekstrakcję i oczyszczanie kwasów nukleinowych należy przeprowadzić po inaktywacji.
Inny rodzaj roztworu konserwującego przygotowanego na bazie lizatu ekstrakcyjnego kwasu nukleinowego, którego głównymi składnikami są zrównoważone sole, środek chelatujący EDTA, sól guanidyny (taka jak izotiocyjanian guanidyny, chlorowodorek guanidyny itp.), anionowy środek powierzchniowo czynny (taki jak dodekan Siarczan sodu), kationowy środki powierzchniowo czynne (takie jak szczawian tetradecylotrimetyloamoniowy), fenol, 8-hydroksychinolina, ditiotreitol (DTT), proteinaza K i inne składniki. Ten roztwór do przechowywania ma na celu bezpośrednie rozszczepienie wirusa w celu uwolnienia kwasu nukleinowego i wyeliminowanie RNazy. Bardziej odpowiedni jest stosowany wyłącznie do RT-PCR, ale lizat może inaktywować wirusa. Próbki tego rodzaju nie można używać do rozdzielania kultur wirusów.
Jako czynnik chelatujący jony metali stosowany w roztworze konserwującym wirusy zaleca się stosowanie soli EDTA (takich jak kwas etylenodiaminotetraoctowy disodowy, kwas etylenodiaminotetraoctowy disodowy itp.), natomiast nie zaleca się stosowania heparyny (np. heparyna sodowa, heparyna litowa), aby nie wpływać na wykrywanie PCR.
3. Tubka konserwująca: Należy starannie wybrać materiał tubki konserwującej. Istnieją dane sugerujące, że polipropylen (polipropylen) ma związek z adsorpcją kwasu nukleinowego, szczególnie przy wysokim stężeniu jonów, polietylen (polietylen) jest bardziej preferowany niż polipropylen (polipropylen). Łatwe do uchwycenia DNA/RNA. Do przechowywania DNA/RNA bardziej nadają się tworzywa sztuczne z polimeru polietylenowo-propylenowego (poliallomerowego) i niektóre specjalnie przetworzone pojemniki z tworzywa sztucznego polipropylenowego (polipropylenowego). Dodatkowo w przypadku stosowania wacika łamliwego należy w tubie do przechowywania wybrać pojemnik o wysokości większej niż 8 cm, aby zapobiec rozpryskiwaniu i zanieczyszczeniu zawartości w przypadku złamania wacika.
4. Woda do roztworu do konserwacji produkcji: Ultraczysta woda używana do roztworu do konserwacji produkcji powinna zostać przefiltrowana przez membranę ultrafiltracyjną o masie cząsteczkowej 13 000, aby zapewnić usunięcie zanieczyszczeń polimerowych ze źródeł biologicznych, takich jak RNaza, DNaza i endotoksyny, oraz zwykłe oczyszczanie nie jest zalecane. Woda lub woda destylowana.
2. Stosowanie probówek do pobierania próbek wirusów
Pobieranie próbek za pomocą rurki do pobierania próbek wirusa dzieli się głównie na pobieranie próbek z jamy ustno-gardłowej i pobieranie próbek z nosogardzieli:
1. Pobieranie próbek z jamy ustnej i gardła: Najpierw naciśnij język szpatułką, następnie wsuń główkę wymazówki do gardła, aby wytrzeć obustronne migdałki gardłowe i tylną ścianę gardła, a następnie wytrzyj tylną ścianę gardła lekką siłą, unikając dotykania języka jednostka.
2. Pobranie próbki z jamy nosowo-gardłowej: za pomocą wacika zmierzyć odległość od czubka nosa do płatka ucha i zaznaczyć palcem, włożyć wymazówkę do jamy nosowej w kierunku pionowego nosa (twarzy), wymazówka powinna wystawać co najmniej połowę długości płatka ucha do czubka nosa. Pozostaw wacik w nosie na 15-30 sekund, delikatnie obróć 3-5 razy i wyjmij wacik.
Ze sposobu użycia nietrudno wywnioskować, czy jest to wymaz z jamy ustnej i gardła, czy z nosogardzieli, pobieranie próbek jest zadaniem technicznym, trudnym i zanieczyszczonym. Jakość pobranej próbki jest bezpośrednio powiązana z późniejszą detekcją. Jeśli pobrana próbka ma niski poziom wirusa, łatwo jest spowodować fałszywe wyniki negatywne, co utrudnia potwierdzenie diagnozy.
Czas publikacji: 21 czerwca 2020 r
